انتهای سخت کننده تکیه گاهی باید نسبت به جان گونیا و در تماس با بال باشد. حداقل ۷۵ درصد مساحت کل سخت کننده باید در تماس با بال باشد.
سطح خارجی بال تیر که بر صفحه نشیمن فولادی تکیه می‌کند، در ۷۵ درصد سطح تصویر جان و سخت کننده‌ها باید در تماس با صفحه نشیمن با حداکثر ۰.۲۵ میلی متر جدایی باشد. در ۲۵ درصد باقی مانده حداکثر جدایی ۱ میلی متر است. در صورتی که سخت کننده انتهایی موجود نباشد، حداکثر جدایی در ۷۵ درصد سطح تصویر جان، ۰.۲۵ میلی متر و مساوی ۱ میلی متر در ۲۵ درصد سطح باقی مانده است.
