اتصال دهی میلگردها در روش‌های مختلفی انجام میشود، این روش‌ها عبارتند از:
- اتصال میلگرد به روش پوششی
- اتصال میلگرد به روش فورج
- اتصال میلگرد به روش مکانیکی
در وصله پوششی دو میلگرد با طوی مشخص را در مجاورت هم قرار میدهند، که طول این وصله پوشش آن محسوب میشود، این نوع را میتوان به صورت تماسی و غیر تماسی اجرا کرد. در نوع تماسی، مقاطع وصله شده در تماس با یکدیگر هستند اما در نوع غیر تماسی از بتن برای جلوگیری از حفره در وصله استفاده میشود. همانطور که گفتیم از این نوع نمیتوان در وصله میلگردهای با قطر بالا استفاده کرد.
اتصال جوشی نوک به نوک خمیری که به آن جوش الکتریکی تماسی گفته می شود و به عملیات فورجینگ معروف است. در صورت اجرای صحیح فورجینگ نقطه گسیختگی در تست کشش، خارج از ناحیه وصله واقع می شود.در این روش برخلاف وصله پوششی عملکرد اتصال بستگی به بتن نداشته و عملیات بتن ریزی و ویبره بعلت کاهش تراکم میلگردها به فرم مناسبی انجام میگیرد؛همچنین سبک سازی و در عین حال مقاوم سازی و کاهش پرت میلگرد در پروژه ها از دیگر نقاط قوت این روش میباشد.
اتصالات مکانیکی نوعی از قطعات مکانیکی هستند که بین دو قطعه آرماتور قرار می گیرند و باعث می شوند که آرماتور درمحل اتصال رفتاري شبیه به یک آرماتور یکپارچه داشته باشد. اتصالات مکانیکی آرماتورها را به صورت سر به سر به یکدیگر وصل می کنند. بر اساس آیین نامه بتن ایران یک اتصال مکانیکی بسیار قوي تر و مستحکم تر از اتصال اورلپ می باشد چرا که میزان استحکام مورد نیاز براي یک اتصال مکانیکی حداقل 25 درصد بیشتر از استحکام طراحی براي اتصال اورلپ در نظر گرفته می شود.
برای بررسی بیشتر حتما ویدیو زیر را تماشا کنید:
